این که دو بازیگر نقشی واحد را ایفا می کردند به تحلیل نمایشنامه کمک میکرد.. شیوه اجرایی خیلی جذاب بود و مخصوصا هر چه کار به انتها نزدیک میشد نمایش گیراتر میشد..کارگردانی نور پردازی و بازی خانم ها عالی بود.. من می میرم من سالهاست که مرده ام.. جنازه ای متحرک میان ملحفه های سپید و راهروهای پر از توهم تکان دادن جهان نکبت...