«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
امتیاز پایینی که به این نمایش دادم به خاطر کیفیت خود نمایش نبود چون اصلا موفق به دیدن این کار نشدم! به خاطر بی نظمی و ضعف مدیریت بلیطم رو کنسل کردم
و این نمایش رو از لیست برنامه هام کنار گذاشتم!!
امیدوارم از این به بعد به وقت و شخصیت مخاطباتون بیشتر احترام بزارید چون هر چقدر هم اسم بزرگی داشته باشید اما سینما و تئاتر بدون تماشاگر هیچی نداره ...
چقدر این جمله رو دوست داشتم:
گاهی یه زخمایی تو سکوت و غفلت ما شکل میگیره که اگه سر باز کنه دنیا رو به آتیش میشکه!
چقدر خوشحال شدم که کار جدیدی از آقای سهرابی نیا روی صحنه رفته
متفاوت تر و قوی تر از کارهای قبلی و مثل همیشه به دغدغه هایی پرداخته که از دل جامعه بیرون اومده.
بازی ها پخته و تاثیرگذار بود و فضای کار رو دوست داشتم.
ریتم کار جوری بود که اصلا متوجه نشدم یکساعت تو سالن نشستم
بهترین قسمت کار قصه جذابش بود که تا آخر ما رو گمراه کرد و به یک غافلگیری بزرگ ختم شد و تازه درست جایی که فکر میکردی همه چی تموم شده و با خودت درگیر بودی صحنه آخر باعث شد تا با رضایت کامل و فکری مشغول از سالن بیرون بیام.
تبریک میگم و پیشنهاد میکنم حتما ببینید
قبل از دیدن این نمایش کمی گارد داشتم و فکر میکردم یکی از اون کارهای شعاریه که به دنبال تقدیس جنگ و دفاع مقدسه. اما با دیدنش کاملا نظرم عوض شد. این نمایش بیشتر روی زشتی های جنگ تمرکز داشت و یه جورایی جنگ رو نقد میکرد. البته بر اساس داستان واقعی نبود و خیالی بود. به نظرم کارگردان سعی کرده بود به دور از شعارزدگی بپردازه به آسیب هایی که جنگ بر سر مردم میاره و جدایی هایی که جنگ باعثش میشه. عاشقانه ظریفی در داستان نمایش بود که آدم رو غمگین میکرد. تقابل بین اعتقادات مختلف خیلی جالب بود. دکور خوبی داشت و موزیک ها خیلی خوب انتخاب شده بودند. در کل خوشحالم که این نمایش رو دیدم.
برای این گروه آرزوی موفقیت دارم