"نوعی داستان عاشقانه" یکی از به یادماندنی ترین و بهترین کارهایی بود که تا به حال دیدم.
برام یادآور نمایش "کارناوال با لباس خانه" خانم چیستا یثربی بود که توی اون نمایش هم "اختلالات شخصیتی" یکی از تم های اصلی کار بود و دیالوگهای دونفره و پینگ پونگی نقش پررنگی داشت.
بنظرم اجرای این سبک نمایشنامه ها که تک پرده ای با تعداد بازیگران کم هستن و بار اصلی پیشبرد داستان و جذب بیننده روی دوش بازی بازیگران هست، نسبت به سایر سبک ها واقعاً سخت تر هست. انصافاً هم خانم افشارپور و هم آقای تاروردی از پس نقششون خیلی خوب بر اومده بودن.
هر دو بازیگر به اقتضای موقعیت نقششون در نمایشنامه، طیف گسترده ای از حرکات جسمی، حالت چهره، تن و حجم صدا رو ارائه میدن که کاملاً نقش رو باورپذیر میکنه.
افکت های صوتی و صداهایی که شخصیت "آنجی" در ذهنش میشنوه که باعث میشه از یه شخصیت به یه شخصیت دیگه سوئیچ کنه، بسیار هوشمندانه انتخاب شده.
بعضی از کارگردانها از عامل نورپردازی و تغییر نور صحنه هم واسه رنگ آمیزی بهتر شخصیت های نمایششون استفاده میکنن که توی این نمایش خیلی ازش استفاده نشده بود، هر چند بنظرم با توجه به رئال بودن فضای نمایش، محدودیتهایی که کارگردان در این سالن کوچک داشت و این که افکت های صوتی و خود بازی ها به ... دیدن ادامه ›› اندازه کافی کارایی داشتن، این قضیه اونقدرها به چشم نمیومد.
کوچک بودن سالن نمایش و نزدیک بودن به صحنه، لذت تماشای کار رو بیشتر کرده بود و شاید اگه این نمایش رو در یک سالن بزرگ میدیدم اونقدر برام دلنشین نبود.
در پایان یه "خداقوت" میگم به تمام افرادی که برای این کار زحمت کشیدن، به ویژه به خانم افشارپور و آقای تاروردی. براشون آرزوی موفقیت دارم و بی صبرانه منتظر کارهای بعدیشون هستم.
بنا به گفته گروه نمایش، امشب جمعه 28 شهریور آخرین اجرای این کار هست. به هر کسی که هنوز این کار رو ندیده توصیه میکنم که این فرصت رو از دست نده و به دیدن این نمایش بره.