گر بخواهیم دقیقتر رده ی رورتی را بیان کنیم باید او را فیلسوف پسا تحلیلی عمل گرا بنامیم.
ریچارد رورتی فلاسفه اخلاق را با عاملان پاکسازی قومی مقایسه کرده و معتقد است که فیلسوفان درمانی برای بیماری‌های اجتماعی و سیاسی نبوده، بلکه خود بخشی از مشکل هستند. به عقیده رورتی فلسفه - در پایه ای ترین شکل آن - منجر به محروم کردن برخی انسان‌ها از خصایص انسانی شده‌است. رورتی با شبیه خواندن رفتار فلاسفه، توماس جفرسون، رئیس جمهور آمریکا، و صرب‌هایی که مسلمانان را پاکسازی کردند می‌نویسد که «همانند صرب‌ها، آقای جفرسون تصور نمی‌کرد که حقوق بشر را زیر پا می‌گذرد. صرب‌ها فکر می‌کردند که کارشان در جهت منفعت بشریت است زیرا دنیا را از شبه‌انسان‌ها پاک می‌کنند. از این جهت، تصویری که آنها از خود داشتند شبیه تصویر فلاسفه اخلاق است که امیدوارند که جهان را از تعصب و خرافات پاکسازی کنند. این پاکسازی به ما این امکان را می‌دهد که از حیوانیت خود فراتر رفته و برای اولین بار کاملاً منطقی و انسان بشویم.» رورتی معتقد است که همانگونه که فلاسفه فکر میکنند که کار خوبی انجام میدهند، عاملان پاکسازی قومی هم فکر می‌کردند که کار خوبی انجام می‌دهند. دلیل اینکه ما این افراد را وحشی می‌دانیم ... دیدن ادامه ›› ساخته و پرداخته تاریخ فلسفه ما است. در صورتی که عاملان پاکسازی قومی تنها در تلاش برای پاکسازی دنیا از شبه انسان‌ها بودند، و این گرایش به تقسیم بندی به «واقعی» و «شبه» در واقع ریشه در فلسفه اخلاق دارد. رورتی با اشاره به پاکسازی قومی در کوزوو و هولوکاست، هرگونه تلاش برای فهم منطقی رفتار انسان را بیهوده و توهین آمیز خوانده، و معتقد است که ما باید پرسیدن این سوال که چرا با حیوانات تفاوت داریم را متوقف کرده و فقط بگوییم که ما همدیگر را بهتر از حیوانات احساس می‌کنیم، و بهتر است که مفاهیمی متعالی مانند خدا، قانون طبیعی، و یا تاریخ را رها کرده و به یکدیگر امید بورزیم.

من قصد جسارت نداشتم .فقط با بیانیه ای در رابطه پاکسازی قومی و فلسفه اخلاق از خود رورتی نظرم را گفتم...
ممنون

راحیل.ج : کاملا" در مورد رورتی درست میگی، (فقط اضافه کنم این مقاله صرفا" نوشته ای کوتاه در مورد نگاه رورتی به ادبیات بود و نه مفاهیمی دیگر). سوال رورتی از پرسشهای تاریخ فلسفه و نقد آن روی (سوالهای بزرگ) از سنتی تحلیلی نشئه ات گرفته که منجر به دیدی پراکتیکال می شود. رورتی در کتاب( فلسفه و امید اجتماعی)، ما را از پرسیدن سوالات بزرگ افلاطونی برحذر می دارند و میخواهد که ما به امید های کوچک اجتماعی برای زیستنی مسالمت آمیز و بدور از تنش دوری کنیم ...
(ازاظهارتان ممنمونم)