درباره ی نمایش مرگ فروشنده:

راز بقا و جاودانگی آثارمکتوب نمایشی وسیالیت ارتباطی آن ها درطول تاریخ ، نه در بازتولید عین به عین آن ها بلکه، در چگونگی "خوانش" آن ها دراعصار مختلف نهفته است.ازاین نظر،اجرای برهانی مرند از نمایش مرگ فروشنده،"خوانش" بومی و معاصری ازاثرمیلراست که ضمن حفظ ویژگی های ساختاری ومعناشناختی اثر مبدا و انتقال صریح وموثرمفاهیم آن - که شاید برخی ازان ها مثل مفهوم"رویای آمریکایی" وضرورت وجودی تامین اجتماعی، امروزه به قدر دوران آرتورمیلر، برای مخاطب ایرانی موضوعیت نداشته باشد– ازآن، اثری با حداقل فاصله از نیازها و مسائل مبتلابه جامعه ی ایرانی فراهم می کند.جابجایی های اعمال شده درپیرنگ داستان و حذف وتعدیل های به موقع وبجایی که برهانی مرند وگروه مشاوران او:محمد یاراحمدی و آرش پارساخو درمتن صورت داده اند،به شکل گیری درام قدرتمند وتازه ای منجرشده است که دران، یکی ازمفاهیم و درون مایه های فرعی نمایشنامه ی آرتورمیلر، یعنی بی بند وباری جنسی ویلی لومان که بیف ازان به "دروغ گویی" تعبیر می کند، در شکست تحصیلی وسرگردانی های بیف و هپی در زندگی،چنان جنبه ی محوری پیدامی کند که سایر رویدادهای نمایش ازجمله آشفته گی های ذهنی ویلی،مرورهای دائمی او درگذشته و مرگ خود خواسته ی او(به نماد فروپاشی جامعه) نیز نتیجه ی وجودی آن به نظرمی رسد.جابجایی های اعمال شده درپی رنگ وحذف و تعدیل های اعمال شده،در روند روایت متن اصلی همچنین ،باعث شکل گیری ریتم نفس گیری در روند روایت شده است که ضمن تعدیل سردرگمی های اولیه ی حاصل از برخی میزانسن های رادیویی تحمیل شده ازطریق طراحی صحنه، تمام ذهن و روح تماشاگر را مجذوب رویدادهای نمایش ... دیدن ادامه ›› می کند.

صحنه ی مربوط به مرگ ویلی،ازجمله صحنه های بسیارزیبا ومفهومی نمایش است که بصورت،استعاره ای از "فروپاشی" جامعه ی برآمده از"دروغ" خودنمایی می کند. به این ترتیب،تراژدی مرگ فروشنده ی نادربرهانی مرند و گروه او را می توان تراژدی جامعه ی بناشده براساس "دروغ" تعبیر و تحلیل نمود. دراین "خوانش"، ویلی لومن را دیگر نمی توان قربانی بی‌عدالتی و بی‌رحمی جامعه دانست. او پایه گذارفرهنگ دروغ گستر و تربیت ظالمانه ای بوده است که به مرگ خود او و فروپاشی بنیان خانواده(جامعه) انجامیده است.