در یک کلام بی ارزش، هم در متن و هم در اجرا،جدا از بازی های ضعیف، ریتم تکراری و حوصله سربر نمایش به شدت آزار دهنده بود، می توان ده ها نمایشنامه و فیلم نام برد که تم کاملا مشابهی دارند و سعی دارند همین مضمون _ که کشتن خیلی کار بدیه _ رو بیان کنند اما آنچه این نمایش رو به نظر من کاملا بی رازش میکنه اینه که همه این مفاهیم والا به جای اینکه مبتنی بر درام و روایت منتقل بشه بوسیله فریاد در ذهن ما حقنه میشند، کل نمایش چیزی نیست جز تکرار مکرر ده دقیقه نسبتا خوب ابتدای نمایش، فریاد و داد و بی داد که کشتن خیلی کار بدیه
پ.ن.1 هر نمایشنامه مشهوری مهم نیست و لزوما هر نمایشنامه مهمی ، ارزشمند نیست
پ.ن.2 دستهای آلوده، در بسته و حتی غلاف تمام فلزی خاطرتون هست؟