برخلاف جریان رایج در سینمای ایران که معمولا فیلم ها در فیلمنامه دارای مشکلات عدیده اند ؛ فیلم پرویز فیلمنامه ایی جسورانه و در مقیاس سینمای ایران بکر دارد اما متاسفانه بازی ها (به استثنای شخصیت پرویز) بسیار ناشیانه است و همین موضوع مانع می شود که فیلم از کیفیت بالایی برخوردار شود، به عنوان نمونه بازی شخصیت پدر در صحنه ناهارخوری.
پ.ن اول : برای مقایسه سطح بازی ها دیدن فیلم بازگشت آندره زویاگینتسف شدیدا توصیه می شود.
پ.ن.دوم : چرا فیلمی در حد و اندازه پرویز نباید اکران وسیع تری داشته باشد؟ اگر این نشانه بیماری سینمای ایران نیست، پس چیست؟؟؟ ( برای پی بردن به عمق فاجعه یادتون باشه که همزمان با اکران مهجور فیلم پرویز، فیلم سخیفی مثل "آنچه مردان درباره زنان نمی‌دانند" اکران نسبتا وسیعی دارد)