,پنجاه کارگردان کلیدی تآتر قرن بیستم

32- تاداشی سوزوکی ( 1939)

جنبه ی تحسین برانگیز کار سوزوکی فشردگی نامتعارف کنش ها و بازآفرینی های خلاق او از نمایشنامه های کلاسیک است. مطبوعات فرانسوی زبان بعد از اجرای نمایش هوس های دراماتیک در جشنواره تآتر پاریس به او لقب (( گروتوفسکی ژاپن )) داده اند سبک او را می توان ترجمان کابوکی واری از تآتر شقاوت آرتو توصیف کرد . عوامل اصلی موفقیت او یکی سیستم پرورش بازیگر اوست که ریشه در ترکیب تکنیک های سنتی و و مدرن دارد و دیگری استفاده ی اصیل و همه جانبه ی او از سورآلیسم برای مرعی ساختن رویاهای انسان . متن های او کولاژ پست مدرنی از نمایشنامه های کلاسیک هستند که سابقه ی ذهنی تماشاگر از متن های اصلی به سازمان دهی مجدد معنایی آن ها کمک می کند . مهار کردن , اساس تآتر سنتی ژاپن است بازیگر کابوکی با حضور صحنه ای شدیدن فعال خویش تماشاگر را مسحور می کند راز این سبک بازیگری آزاد کردن آنی یک کنش مهار شده , مهار مجدد آن ...آزاد کردن و تکرار این روند است در واقع یک نوع تنش روانی . سوزوکی معتقد است بازیگر باید تمام وجودش را در خدمت درخواست های دیگران قرار دهد شیوه ی آموزش سوزوکی نظام سازمان یافته ای است که هدف از آن ایجاد انرژی و استقامت و تمرکز به صورت جز به جز و دسته ... دیدن ادامه ›› جمعی است . توانایی بازیگر برای جلب توجه تماشاگر به میزان و کیفیت انرژی بستگی دارد که در تمام جهات از بدنش منتشر می شود . او تکنیک بازیگری , کلاژ ودراماتورژی متن های نمایشی ومیزانسن التقاتی را در هم می آمیزد تا شرایط فرهنگی پا در هوای پسامدرن را برجسته کند