پنجاه کارگردان کلیدی تآتر قرن بیستم

33- پینا باوش ( 1940-2009)

باوش نوعی تآتر مبتنی بر حرکات موزون ابداع کرده است که از احساسات غریزی سرچشمه می گیرد و این احساسات درونمایه ی ثابت کار او را فراهم می آورند . اضطراب ,ناامنی ,رنج ,تحقیر ,طردشدگی و ترس برخی از مضامین رایج در آثار او هستند که شوخ طبعی و کنایه های منحصر به فرد همیشگی و گاه طنز پردازی اش , خدشه ای به آنها وارد نمی کند . روابط انسانی از دیدگاه او انباشته از تنش های گوناگونی است که به جنسیت و کینه توزی های برآمده از امیال هر جنس مربوط می شوند و عامل اصلی تشدید آنها نیاز به عشق است قبل از او هیچ گاه واقعیت های روزمره که دغدغه های همیشگی تآتر در طول تاریخ بوده است چنین آزادانه در هنر اجرای حرکات مورون نمود پیدا نکرده است
باوش تآتر خود Tanztheater Woopertal را در سال 1973 پایه گذاری کرد او تا سال 1959 شاگرد کورت یوس در فولکس واگن هشوله واقع در شهر اسن بود ... دیدن ادامه ›› و در آنجا اصول باله ی کلاسیک و آوسدروکس تآتر را فراگرفت . اوسدروکس تآتر حرکات موزون اکسپرسیونیستی رایج در تآتر دهه های 1910 و 1920 بود که پس از جنگ جهانی دوم در آلمان در معرض نمایش قرار گرفت باوش مثل تمام مبتکران بزرگ از میراث گذشته گانش علیه خود آنها استفاده می کند او به سنت باله ی کلاسیک حمله می کند از تکنیک های تآتری نیز استفاده می کند او نمایش مهارت های بدنی و لحظات اوج گیری احساسات را با فاصله گذاری برشتی قطع می کند .نوآوری اهمیتی بنیادین در کار باوش دارد او از بازیگرانش سوالاتی میپرسد تا بر اساس آنها بداهه سازی کنند و از آنها می خواهد مرزهای روانشناختی خود را گسترش دهند و به قول خودش از درون به بیرون حرکت کنند که شباهت زیادی به دیدگاه های استانیسلاوسکی دارد او با راهنمایی هایش به کار بازیگران در صیقل دادن مداوم یافته هایش جهت می دهد آنان به جای ابزار اجرای اثر به عامل تولید کننده ی اثر تبدیل می شوند مشارکت در طراحی حرکت های موزون نوعی حس مالکیت به بازیگر می دهد رویکرد باوش به طور کلی وجه اشتراک چندانی با کار طراحان حرکات موزون ندارد بلکه بیشتر به سبک کارگردانان تجربی شباهت دارد و بیش از همه به شیوه ی کار لف دودین . وی ارزش والایی برای توانایی های روحی و جسمی اجراکنندگان حرکات موزون قاعل است از این نظر حتا از میان آوانگاردترین طراحان حرکات موزون امروز به پای او نمی رسند