خنده‌ای که روی لب همه خشک شد.

اوج و فرود نمایش واقعا جذاب بود. و پایان میخکوب کننده‌اش نشون دهنده تفکری بود که پشت همه‌ی اون جملات به ظاهر بی‌ربط نشسته بود.

خوشحالم که این نمایش رو دیدم. و احتمالا تو دسته بندی "فراموش نشدنی‌ها" قرار خواهد گرفت برام.

فکر کنم خیلیامون یه شهرام درون داریم که غیرمستقیم از همه می‌پرسه: "وات ایز یور نیم؟" اما آخرشم هیشکی سراغش نمیاد.