گاهی برای خلق یک اثر زیبا لازم نیست حتماً کار خاصی انجام شود ، طراحی صحنه ی سنگینی داشته باشی ، گروه بازیگر پخته و کاملی داشته باشی ، می شود با ساده ترین چیز ها ولی بهترینشان اثری خلق کرد در خور دیدن و لذت بردن . لذتی که گذر زمان را متوجه نشوی و فقط بازی ببینی و لذت ببری . لذت ببری از دیالوگ هایی که روزمره بین انسان ها رد و بدل می شود ، دیالوگ هایی که به دور از کلیشه اند در اوج کلیشه بودن .
لذت بردن از بازی هایی که زندگی می شوند ( باید بگویم بازی جناب نوروزی من را شگفت زده کرد )
نمی شود ٧٠ دقیقه نگاه کرد و پلک نزد ولی گروه پودس نشدنی ها را شدنی کرد .
تئاتر کشور عزیزمان به جایی رسیده است که نیاز به تزریق نیروی جوان و مشتاق دارد ، نسلی که یادگار گذشتگان باشد و پیشوای آیندگان .
به شخصه من این نیروی جوان مورد نیاز تئاتر را دیدم .
در نهایت باید یک خسته نباشی بگویم به تک تک اعضای گروه به ویژه کارگردان توانای اثر .
امیدوارم نگاه ها خیره ی هنرتان شود .
یا حق