از میدون تجریش با مینی بوسی میرفتیم که کرایه اش یه اسکناس بیست تومنی آبی بود .میرفتیم پاستور واکسن بزنیم و یه بسته هانیسمک درد سوزن واکسن رو واسمون کم میکرد.... بعد با یه مینی بوس دیگه میرفتیم کرج خونه ی مامان بزرگم دور بخاری نفتی میتشستیم حرف میزدیم غذاهای خوشمزه میخوردیم و از رادیو آمریکا آهنگ داروغه ی مرتضی رو با کیفیت خیلی بد پر میکردیم رو نوار...از اون موقع ها سکوت اش یادم مونده سکوتی خالی از صدای دزدگیر ماشیانا و صدای اسمارت فونها و... سکوت روی تصویر شیشه ی لاجورد مامان بزرگم که گاهی باهاش رخت میشست میاد جلوی چشمم... سکوتی که تو یه چشم برهم زدن تموم شد و رفت و رسید به سر و صدای حالا...
اگه میخواید این سکوت زیبارو توی یه سالن تیاتر تجربه کنید به تماشای نمایش " چشم برهم زدن" بشینید
میلاد اخگر
بازیگر و کارگردان تئاتر