((آوانگاردیسم، تجربه و بربریت !!))
به بهانه ی تجربه ی آزارخواهانه تماشای فیلم های کوتاه انجمن سینمای تجربی.

سینما تک موزه هنرهای معاصر و برنامه های فصلی نمایش فیلم های متفاوت و مهم سینمای جهان، اتفاق بسیار فرخنده ای است . به ویژه در مقطع کنونی که به مناسبت برگزاری نمایشگاه "ذهنیت ملموس" در موزه، برای رسیدن به سالن نمایش فیلم می توانید از مقابل تابلوهای نقاشان بزرگی چون کاندینسکی،جکسون پولاک،جان هویلند و...بگذرید و در معرض جریان هنری اکسپرسیونیسم انتزاعی،تاشیسم،انتزاع تغزلی و...،تخیل تان را زیباتر تجربه کنید.

خبر نمایش فیلم‌های کوتاه انجمن سینمای تجربی در سینما تک ، باعث ایجاد هیجان سرشاری شد چرا که سینمای تجربی برایم معمولا توام با دریافت تجربه ها و انکشاف دنیاهای تازه و ایده های تابنده و ناب و البته خلاف جریان غالب سینمایی (به لحاظ تکنیکی و روایتی) ... دیدن ادامه ›› بوده است.
اما متاسفانه تجربه ی تماشای 14 فیلم کوتاه (یک دقیقه تا 14دقیقه ای ) این انجمن ، تجربه ای تلخ و آزاردهنده ای بود. به کارگیری یک تکنیک ظاهرا (خلاقانه؟!!!) "فلاش زدن " توسطه تمامی 7فیلمساز ، به شکل بسیار فیزیکال و البته بربر وار و سادیستیک، اجازه ی تماشای بخش هایی از این تجربه های تازه و نو و شخصی فیلمسازانش را به من و شاید بسیاری از مخاطبانش نداد. و البته کاربرد این تکنیک یکسان ساز در تمامی فیلمهای پخش شده، جایگاه امر تجربه ی شخصی و منحصر به فرد را زیر سوال برده است.
آقای رشیدی مؤسس محترم انجمن سینمای تجربی حتی قبل از شروع پخش فیلم ها هشدار دادند، افرادی که مبتلا به صرع هستند یا چشم های حساسی دارند، از تماشای این نمایش خودداری کنند.
تجربه ی خودم و احتمالا دوستان همراهم از 92 دقیقه تماشای این فیلم ها ، به جای اینکه کشف و شهود و درک دنیای شخصی و فکری و هنری فیلمسازان متفاوت اش باشد و منجر به دریافت "حال و هوا ،اتمسفر،ریتم بصری، سرشت و سوبژکتیویته ی تصویر " {چیزی که خود انجمن داعیه آنرا دارد }باشد، بیشتر آزار فیزیکی بود و ممانعت از کسب این تجربه ها و پرهیز از مشارکت در اتفاق های هنری در حال جریان روی پرده ! .
استفاده از این متد ؟"نور فلشر مداوم " و پرش طولانی تصویر که برای سلول های چشمی و عصبی مغزی مخاطب بسیار آسیب رسان است (و البته از متدهای شکنجه نازی ها بوده است)لذت من از کشف جهان و فضای فکری و شخصی هنرمندان را تخریب کرد و روند تفکر را پیرامون آن متوقف کرد.
من این شیوه را آوانگاردیسم ، تجربه گرایی و استفاده دنیای کاملا شخصی نمی دانم چون به شدت جمعی و تجربه شده و تکراری بود و بدتر از آن در خود خشونت بربرواری داشت که شاید ،بیشتر خودآزارها تن به تجربه اش می سپارند!