سلام
همیشه بعد از دیدن تیاتر یه حس خاص برام وجود داره
قوی بودن ، ضعف در پشت قدرت ، حس بد پشت یه نقاب زیبا ، سکوت ، در خود بودن، تسلیم شدن ، تنهایی در پشت باهم بودن
چقدر زیبا این نقابها کنار میره و همه چی مشخص میشه
" فکر میکنی این مهمونی رو برای چی ترتیپ دادیم "

حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم .................خوشا دمی که از این چهره پرده درفکنم
چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست................... روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم
عیان نشد که چرا آمدم کجا بودم ........................ دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم