امیر فرضاللهی
منتقد سینما
اولین ساخته وحید جلیلوند حکم الماس درخشان جشنواره فجر سال گذشته را داشت که بنا به نگاه اجتماعی، ذوق و تلاش شخصی فیلمساز تبلور یافته و به کمال رسیده است،فیلمی دردمند، به شدت اجتماعی با سوژهای بکر و پرداختی کامل در عرصه کارگردانی که کم نقص مینماید؛ طریق روایتش با محتوای اثر و سوژه انسجام کمنظیری دارد و تکنیک کارگردانیش تماما در خدمت انسجام موضوع و ریتم کار است و در نظرگرفتن این همه ملاحظات باعث ارتباط عمیق با مخاطب خاص و عام میشود. فیلمی ناب که ما را به یاد سالیان نه چندان دور اصغر فرهادی و دیگر فیلمسازان خوش قریحه و اجتماعی ساز سینمای ایران میاندازد.