من دیگو مارادونا هستم
یک فیلم فوق العاده شلوغ و پر از دیالوگ های تند و همه شخصیت ها عصبی
اصلا خوشم نیامد
و سر درد گرفتم...
فقط پایانش خوب بود اونم یاد یکی از تئاتر های آنتوان چخوف افتادم " به خاطر یک مشت روبل" گه نویسنده اولش یک پایان تلخ واسش رقم زد بعد آخرش عوض ش کرد-که ایشالله تقلید از اون نباشه چون بی نهایت شبیه بود!!!