من به شخصه وقتی اسم و طرح پوستر نمایش رو دیدم با کنجکاوی زیادی سراغش اومدم...ولی تقریبن هیچ اتفاقی از قبیل بازیگری ، نورپردازی و حتی دیالوگ هایی که همیشه از سجاد افشاریان ساعت ها مبهوتم می کنه رو نشنیدم...آقای افشاریان در قیاس با "صدسال پیش از تنهایی ما" و "اسکارلت دهه شصت" و تقریبن به عنوان یه طرفدار پیگیر کارهاتون این نمایش رو دوست نداشتم....تمام مدت داشتم با خودم کلنجار می رفتم :خب که چی حالا؟ چه نگرشی رو در من عوض کرد؟ چه نوری رو بر من آشکار کرد؟ آیا _من_ قبل نمایش با _من_ بعد نمایش تغییری کرد؟....در این که یه حقیقت اجتماعی رو تعریف می کرد شکی نبود، ولی سوال من اینه که واقعن هدف چی بود؟؟