گاه در گذار اندیشه های نمناک
در پسِ نگاهی به ژرفایی خیره گشته ایم
گاه در اندوه پیچَک های تشنه
به لای روبی جویبارهای کهنه بِنشسته ایم
گاه در تلاطم امواج دریای طوفان خیز
به رنجِ بی فریاد ماهیانی گریسته ایم
گاه از آواز عاشقانه چکاوک ها
حسرت به تنهایی و دل بی زبان خویش برده ایم
گاه به تمامیت خواسته صیادی برای تصاحب
آه افسوس از آرزوهای بی تحقق کشیده ایم
گاه از این ملالت های به جبر و روزگار بی اختیار
چنگ به هر راهِ بی راه و بی فرجامی انداخته ایم

چکاوک