اى مرگ، اى ناخداى پیر، هنگام وداع است.
لنگر برکشیم، این دیار ملال انگیز است اى مرگ.
دل به امواج زنیم...
این آسمان و این دریا آرى به سیاهى جوهرند...
قلب هامان اما، که تو نیک مى شناسى شان، از شعاع نور لبریزند...
شرنگ خود را بر ما بریز تا رها شویم
مى خواهیم خود را سراپا به آتش بسپریم و بسوزیم
به عمق مغاک فرو رویم، بهشت یا دوزخ، چه تفاوت دارد؟
در عمق این ناشناخته چیزى بجوییم بس جدید...


شعر از: شارل بودلر