شمس عزیز ، یکبار دیگر با خواندن نوشته ای از شما فروغ شمس را در ضمیرتان دیدم

عشق و دوست داشتن در لیاقت هر کسی نیست. آنکه درکش نمی کند و آنرا دروغ و فریب میپندارد،در گریز از آن به دلایل واهی پناه می برد، تن و جان را رنجور می کند، از منطق می گویددر وادی بی منطقی و عشق یگانه را به پای عقل و غرور قربانی می کند
آنکه عاشق است نه تنها از ابرازش نمی هراسد بلکه شیرین تر از عشق و عاشقی کردن چیزی پیدا نمی کند، اگر ترسید عاشق نیست. فروغ عاشقی یگانه بود همانطور که شما به زیبایی فرمودید :
"فروغ فرصت کوتاه خودش را عاشقانه زیسته بود،فرصتی که پس از گذشت نیم قرن،اکنون ‌می‌توان آن ... دیدن ادامه ›› را از صداقت و روشن بینی‌ای دریافت که فروغ را از تاریکی به روشنایی‌ها برده است....و او را در عشق رو سپید کرده "

"قضاوت را به تعلیق درآوریم و پایان دهیم...«نامه همواره به دست کسی که باید برسد خواهد رسید»"

بی نظیر بود،مثل همیشه
سپاس از حضور بی همتایتان

شمس بزرگوار و خوش اندیشه، درود
به حقیقت لذت بردم از اشتراک ارزنده تون که سخاوتمندانه با ما سهیم‌شدید.
فرای از درگیر ذهنی که در خصوص این بخش از زندگی بانو فروغ برایم حاصل شد؛ در پایان مطلب جمله ای بیش از همه توجهم‌را جلب کرد، جمله ای که اغراق نیست اگر بگویم در مواجهه با مسائل گوناگون زندگی دغدغه و صدای ذهن من است؛
« آری قضاوت چه آسان است،خصوصاً برای آنان که در جایگاه دائمی صدور و اجرای احکام‌ درباره دیگران اند...»
پاینده باشید جناب شمس گرانقدر...

پرند گرامی درود بر شما،
اهمیت هنر و اندیشه فروغ در دوران معاصر آن چنان ژرف است که ناگزیز هر بار او را به شکلی دوباره و تازه تر کشف می کنیم،گویی به گونه ای چاره ناپذیر مجبوریم آن چه را که ظاهراً درباره ی او بدل به بخشی از دانسته های مان شده است به حالت تعلیق درآوریم...ناچاریم تنهایی عظیم اش را بارها و بارها مرور کنیم،با سطرهایش بگرییم و درد «در ته نگه داشته شدن »را از اعماق بچشیم،هم چنان که خودش گفته است:«چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه می داری؟».این تازگی و بدعت فروغ است که هر بار شعر و هنرش را می نگریم،گویی نخستین باری است که با آن مواجه شده ایم،درست مثل وقتی که حافظ می خوانیم...آن چه برای بنده یقین است این است که فروغ در چرخش نهایی زندگی خویش به جستجویی تازه رهیافته است،«جستجوی نور» که داستان همیشه فرهنگ ایرانی از زرتشت تا سهروردی و عین القضات همدانی ،و از آن ها تا دوران معاصر بوده است...بی شک فروغ به افقی دست یافته که تجربه ی زیستی او را به غنایی برای آینده بدل کرده است تا هنر و زندگی او را هم چون پشتوانه ای بی بدیل برای رفتن به فراسوی آن تجربه ها،ابدی کند.....

سپاس از شما و لطف تان،موید و سرفراز باشید.....