Walking past the border guards,
Reaching for her hand,
Showing no emotion,
I want to break into a run,
But these are only boys, and I will never know
How men can see the wisdom in a war...

"روز سرباز" را دوست داشتم و این الزاماً بدان معنا نیست که این کار، کار خوبی است. شاید از نظر تئوری های تئاتر این اثر، خیلی اثر خوبی نباشد ... دیدن ادامه ›› و اطناب زیادی داشته باشد و صحنه های بیهوده بسیار؛ اما به دل می نشیند و این به دل نشستن مرهون چند عامل است : اول سیروس همتی که در این چند نمایشی که دیدمش، به وضوح فهمیده ام که بازیگر خوبی است و صحنه را مال خود می کند. دوم مضمون ضد جنگ اثر که باب میل خیلی ها (از جمله من) است و سوم دقایق آخر اثر که انصافاً کارگردان با چند ایده ناب، نمایش را نجات داده و ورق را به نفع خود برمی گرداند. لحظاتی از نمایش هم هست که تماشاگر احساس می کند مگر این کارگردان، این چند سال نمایش جدید ندیده و از دنیای تئاتر بی خبر است که اینطور، این ایده های به شدت پیش پا افتاده را خرج اثر کرده و تماشاگر را به تعجب وامی دارد.
خلاصه کلامم این است : "روز سرباز" را ببینید. نقطه کروشه بسته.