سال‌ها پیش بوف کور رو خونده بودم و یادمه عجیب ذهنم درگیرش شده بود...دوران دانشجویی، سر کلاس ادبیات معاصر تحلیلش کردیم و همین درگیری‌ها و کنجکاوی، کافی بود تا این نمایش رو از دست ندم. به خصوص بعد از دیدن نام کارگردان و همینطور هنرمندان خوب، آقایان مسعود کرامتی و رحیم نوروزی.

در کل، نمایشی بود متفاوت با شروع جذاب. موسیقی نمایش رو هم دوست داشتم، اگر چه فکر می‌کنم در بعضی بخش‌ها صداش کمی بیش از حد لازم بلند می‌شد و باعث شد چندتا از دیالوگ‌های آقای کرامتی رو از دست بدم و نشنوم چی می‌گن. به نظرم نقطه‌ی قوت نمایش هم بازی‌های بسیار خوب آقای نوروی و آقای کرامتی بود و واقعا لذت بردم.

دوست دارم دوباره بوف کور رو بخونم، و جالبه دوستانم که این کتاب رو نخونده بودن،‌ هم نمایش رو دوست داشتن و هم مشتاق شدن تا کتاب رو بخونن.


خدا قوت به عوامل این گروه