نمایش " درانتظار آدولف" از متن بسیار بسیار خوبی برخوردار بود؛ نمایش نامه ای که در اون از یک واقعه پیش پا افتاده و در ظاهر بی اهمیت آرام آرام به بحران هایی عمیق در ساختار زندگی و روابط آدمهای اون نزدیک می شیم و همه چیز در قالب فضای قصه و نوع روایت باور پذیر و به اندازه جلو می ره و صد البته که در لایه هایی عمیق تر از قصه ظاهری به مسائل حیاتی و حساسی پرداخته میشه و اساس صف بندی های جالبی رو ترسیم می کنه
دو دسته آدمهایی که با هم بر سر چیزهایی که از اساس برای خودشون منطقی و قابل دفاعه جدل می کنند و در این بین کسی که تا جایی هم می خواد بی طرف باشه طوری درگیر ماجرا می شه که گویی جدی ترین ضربه رو هم اون می خوره ...
هر چقدر بخواهی همه چیز خوب تموم شه خوب تموم نمیشه و از یه جایی به بعد تو هم به آدمی تبدیل میشی که ترجیه می دی از آب گل آلود ماهی بگیری و حرف های نگفته ات رو بزنی ...... این داستان از روابط ساده یک خانواده شروع می شه تا روابط بزرگ و دیپلماسی حتی بین کشورها
کارگردانی و بازی ها فوق العاده بود
اشکان خطیبی عزیز؛ آناهیتا درگاهی و آوا شریفی بی نظیر بودند
به نظرم کارگردان اونقد موفق بود که اساسا چیزی اضافی و زیادی به نظر نمی رسید ...
به دوستان عزیزم توصیه می کنم فرصت تماشای این اثر خوب رو از دست ندن