فارغ از کیفیت این فیلم که هنوز ندیدمش و ممکن هست در موردش باتون همعقیده نباشم اما تا حدی با کلیت حرف‌هاتون موافقم اما یه عامل مهم رو فراموش کردین...مخاطبان سینما در ایران بدون تعارف بدترین مخاطب در کل جهان هستن...من در این سالها و به لطف شبکه‌های اجتماعی و از طریق فیلم‌ها و سریال‌ها رفتار سینماروهای کشورای صاحب سینما رو بررسی کردم و خیلی از رفتارهای عجیبی که اینجا متداول هست رو تقریبا جایی ندیدم..خیلی از .مخاطبان جدی سینما(و نیز تاتر) از علاقشون به سینما بعنوان ابزار تفاخر استفاده میکنن یعنی مشابه استفاده‌ای که ینفر از مازراتی میکنه، اینجا از علاقه به سینمای کیشلوفسکی یا تارکوفسکی یا بونوئل و کوبریک و...میشه.....سینمادوست اونور آبی همزمان که ممکن هست آثار هر کدوم ازین کارگردانان یا اسکورسیزی و بقیه رو بارها دیده باشه و دیالوگ‌هاش رو حفظ باشه و....ممکن هست شیفته فیلمهای علمی-تخیلی هم باشه و جنگ ستارگان یا حتی مرد-آهنی رو بارها دیده باشه و با لذت و بدون احساس شرم از لذتی که از دیدنش برده حرف میزنه...اونها میدونن لذتی که از دیدن جذابیت‌های پنهان‌بورژوازی بدست میاد متفاوت هست از لذت سفر به آینده یا ژوراسیک یا....ولی به باکلاس و بی‌کلاس تقسیمش نمیکنن....اونجا ندیدن فیلم کمدی یا ابراز تنفر از شوخیهای اروتیک ممکن هست نشانه زوال عقل باشه اما قطعا به عنوان نشانه فرهیختگی در نظر گرفته نمیشه..... اونجا به فیلمی که پایان خوش داره فیلم هندی نمیگن....اگر پایان بد داشته باشه انگ سیاه‌نمایی نمیخوره و....
خلاصه مخاطب متفاوت ،سینمای متفاوتی رو طلب میکنه.....

جناب علی ابراهیم، گله و شکایت نوعی نقد محسوب میشن! حتی تکه پرانی هم که ممکنه نوعی مسخره کردن به نظر بیاد، درونمایه ش نقد و انتقاد از یه امری هست که اغلب در قالب طنز مطرح میشه. در هرحال به نظرم نوشته جناب علی معتمد الرعایا فینی، فارغ از نوع نگارش که هرکسی ممکنه یه اسمی روش بذاره، بسیار قابل توجه و برجسته است.

آقای معتمد،اینبار که بخاطر اومدن نوتیفیکشن یبار دیگه متن شما رو خوندم....در توصیه آخر متن برای فیلمهای کمدی از صفت پوک استفاده کردین،این یکی از دلایلی هست که شصتاد تا فیلم به سبک فرهادی ساخته میشه یا دیگرانی فیلم‌های شعاری میسازن و دیگرانی توقع دارن بعد از دیدن فیلم اطلاعاتشون زیاد بشه و یا فلسفه یاد بگیرن و.....