جناب پارسای گرامی سلام. دقیقا درست می فرمایید که در داستان شخصیت ها می تونن هر رفتاری رو داشته باشند و طبیعتا از دو‌ فرد لمپن و اوباش که انتظار رفتار خردورزانه و عاری از خشونت نمیرود.اما زاویه دید پدیدآورنده شیطونی ،در تقابل با این وضعیت قابل نقد را در کجای اثر باید جست؟ آیا دست کم یک شخصیت در نمایش خلق شده که نسبت به مناسبات قهقرایی و زن ستیز فیلمفارسی متفاوت باشد؟ چه قرائنی وجود دارد که می گوید ممکن است انگاره ذهنی طراح نمایش زن ستیزانه نیست؟ هیچ نشانه ای در شیطونی، دال بر ایجاد زاویه(و مغایرت) بارویکرد قهقرایی(بازتولید مناسبات مردمحورانه و زن ستیز فیلمفارسی از ۵۰سال پیش تا کنون) قابل دریافت نیست.
آیا کلیت نمایش از طرح بزه های اجتماعی واقعا با رویکرد آسیب شناسانه صورت گرفته است؟ یا صرفا این موضوعات مستمسکی سرگرمی ساز است که به جای ایجاد حساسیت و هشدار نسبت به بزه های خطرناک اجتماعی و بازتولید مناسبات نابرابر جنسیتی آنرا سرگرم کننده و حساسیت زدایی می نماید تا مخاطبانی احتمالا آنرا سه چهار باری دیگر تماشا کنند!
ببخشید طولانی شد. با احترام

پارسا جان والا ما هم همین رو میگیم،باشد که این رفیق شفیق و دانشمندمان ابرشیرِ جان از خر شیطان پائین بیاید!!
پی‌نوشت:نظر شخصی؛
۱- بانوان محترمات به حد کفایت توانایی احقاق حقوق حقّه‌ی خویش را دارند،احتیاج به وکیل مدافع از میان مردان ندارند.
۲-مردی که زنی را تحقیر و آزار کند یا مورد ضرب و شتم قرار دهد نه تنها مرد که انسان هم نیست.

به هر حال اثر هنری زمانی پیشرو تلقی میشود که فاصله اش را به طور زیبایی شناختی و هستی شناختی با روابط نابرابر,سکسیسم ،خشونت و... تعیین کند وگرنه چیزی نیست به جز تکرار مناسباتی کهنه با شکل پوشالی نو که با نگاه تجاری و سرگرم کننده مسایل بغرنج را عادی سازی و مخاطبان را نسبت به آسیب ها و نابرابری ها حساسیت زدایی می نماید.

@ فدایی خان فکر نمی کنم بی تفاوت نبودن نسبت به نابرابری و بربریت, جنسیت پذیر باشد و یا اساسا ربطی به جنس بیولوژیک افراد جامعه داشته باشد. حقوق زن و مرد در گرو یکدیگر و وابسته به هم است پس دفاع از برابری و مبارزه با نابرابری را هرگز موکول به دیگری نکنیم چرا که خود زیان فراوان خواهیم دید