در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال احسان عزیزی | دیوار
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 01:02:44
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
نمایش مالیخولیایی، دردناک و عمیقِ مادر
من نمایش رو بسیار دوست داشتم و به نظرم تونسته بود فراتر از وفاداری به نمایشنامه، به قولی حقِ آن را نیز ... دیدن ادامه ›› ادا کند. فضای حاکم بر نمایشنامه مبهم و مالیخولیایی است؛ به گونه‌ای که تشخیص خیال از واقعیت دشوار است. این فضا با تکرار صحنه‌ها سنگین‌تر و عمیق‌تر می‌شود. اگرچه در نمایش "اگر بمیری" از همین نویسنده، با چنین فضایی روبه‌رو هستیم؛ اما در نمایش مادر عمق ابهام بیشتر است. نمایشنامه به قدری گیرا و عمیق است که فرصت درس دادن و نسخه پیچیدن نمی‌یابد و مخاطب را با شوک مواجه می‌کند. بازی خانم میرعلمی رو پسندیدم. مستجابیان هم قابل قبول بود؛ جمشیدی و بیابانگرد ولی چنگی به دل نمی‌زدند و به نظرم شاید انتخاب جمشیدی برای این نقش خیلی هوشمندانه نبوده.
زهره مقدم و محسن جوانی این را خواندند
کاوه علیزاده این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایشهای آقای کوشکی رو میتونیم نماینده موفق نمایش گروتسک و طنز سیاه در ایران بدونیم. هتاکی، اغراق، توصیفهای خوفناک و در عین حال خنده آور و نابهنجاری از مؤلفه هایی هستن که ایشون در نمایش هفتمین جان سگ به خوبی به نمایش گذاشتند. اینگونه فضاسازی هایی رو در داستانهای هدایت، بهرام صادقی، هوشنگ گلشیری و با کمی تفاوت در آثار غلامحسین ساعدی میبینیم. نهایتاً اینکه خیلی از تماشای نمایش لذت بردم.
نمایش تحت تأثیر برای من اصلاً قابل درک نبود. ایده نورپردازی شاید جذاب و جدید بود؛ ولی تناسبی با کار نداشت.
رضا غیوری، میترا و vahid seif این را خواندند
تماشاچى عزیز!
نمایش "بالاخره این زندگى مال کیه؟" جدیدترین اثر از بازیگر این نمایش است.
همراهى شما باعث خرسندى ما خواهد بود
تهیه بلیت از لینک زیر
https://www.tiwall.com/p/belakhareinzendegimalekiye5
۲۶ خرداد ۱۴۰۱
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش استیو جابز رو بسیار پسندیدم و توصیه می‌کنم که حتماً ببینید.
کابوسی از استیوجابزِ معروف که از ابتدا تونستم باهاش همراه بشم و احساساتش رو حس کنم. تبریک می‌گم به جناب محدث برای آفرینش دقیق این همه کاراکتر (فکر کنم 8 تا بود)، اون هم بدون تغییر لباس. حتی کاراکتر مُنا هم خیلی خوب خلق شده بود. در نمایش استیو جابز با یک دکور مینیمال (در این نمایش خیلی هم خوب است!) تقابلی از دنیای مدرن و ایده‌آل استیو رو با دنیای کلاسیک می‌بینیم. تقابلی که شخصیت استیو و نهایتاً اپل رو می‌سازه. تقابلی که تا کابوس پیش از مرگ استیو هم با او همراهه. مناظره دو نوازنده ویولون و سیتنی سایزر هم بسیار زیبا و درخور بود. مرسی از مهران رنجبر ؛ جناب محدث ما خوشحالیم که شما برگشتید.
پارسا (wallen)
درباره نمایش سیزیف i
« ... که باردارشود ... که بزاید ... که بکشد ... که باردار شود... که بزاید... که بکشد... که باردار شود ... که بزاید ... که بکشد».

سیزیف یک اقیانوس بزرگ، سیاه و تاریک مثل زندگی !

اجرای بی‌نقص و کاملی رو دیدم. به همه‌ی عوامل برای آفرینش چنین نمایش شکوهمندی تبریک می‌گم. از خوندن برخی از کامنت‌های دوستان که به جای انتقاد از نمایش، از مخاطبانی که از کار لذت بردند؛ انتقاد می‌کنند؛ بسیار متعجبم. پدیده‌ی جالب و جدیدی است این داستان!
پارسا (wallen)
درباره نمایش سیزیف i
با درود.
علی‌القاعده سبک رو باید خودمون حدس بزنیم. دوستانی که نمایش رو دیدند؛ در مورد سبک راهنمایی کنند.
محمد لهاک، میترا، (او) و جهان این را خواندند
مریم زارعی این را دوست دارد
درود ، میتونه سورئال باشه ، در کل دیدنش توصیه میشه
۰۶ آبان ۱۳۹۷
ممنون از شما جناب جعفریان.
۰۶ آبان ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
2 از 5

مجموعه‌ای از دلایل باعث شد که من تجربه خوبی از تماشای این نمایش نداشته باشم. صندلی‌های سالن به شدت آزاردهنده بودند و تحملشون در زمان نسبتاً طولانی نمایش بسیار رنج‌آور بود. در پوستر زمان نمایش 70 دقیقه و در سایت تیوال 80 دقیقه اعلام شده بود؛ در حالی که نمایش 100 دقیقه طول کشید. دکور و طراحی صحنه بسیار ساده (از نوع بد) بود. بازی‌ها رو هم به جز نقش آمال دوست نداشتم. البته قبول دارم که اجرای چنین نمایشی کار بسیار دشواری بوده.
نمایش رو بسیار پسندیدم. حتماً توصیه می‌کنم که ببینید.
دیکتاتورهایی که ما انسانها قدرت مقابله با اونها رو نداریم. به نظرم در زندگی همه ما این چنین دیکتاتورهایی وجود دارند؛ با این تفاوت که کیفیت و شدت زورگویی‌شون با هم فرق داره. خیلی از ما این دیکتاتورها رو پذیرفتیم و باهاشون زندگی می‌کنیم. اما برای بعضی‌ها، هر لحظه از زندگی با دیکتاتور، پر از رنجه. بزرگترین سؤال برای این افراد اینه که "چرا نمی‌میرند؟".
پارسا (wallen)
درباره نمایش خدایگان i
نمایش خدایگان، از هر نظر عالی بود.
برای من که وودی آلن و کارهاش رو خیلی دوست دارم؛ نمایش خدایگان، بی‌نظیر بود. فضای فلسفی، فانتزی، روانشناسانه و کمدی مرسوم در فیلم‌های آلن رو میشد در این نمایش حس کرد. عوامل یک شاهکار رو خلق کردند و من بهشون تبریک می‌گم. داستان بسیار شبیه به فیلم هری ساختار شکن «Deconstructing Harry» هست. کمدی و طنز سیاه این نمایش خالی از شوخی‌های رایج جنسی و سرشار از آیرونی‌های خلاقانه است. پیشنهاد میکنم که این نمایش رو ببینید.
ممنون.
وقت کردی بازم بیا، تونستی دوستاتم بیار، اگه زیاد بلیط بخری به خدایگان سوگند کار بعدیمونم باب میلت میبندیم.
۲۳ مهر ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
پارسا (wallen)
درباره نمایش صد درصد i
نمایش صد در صد تا حدی شبیه به آثار دیوید فینچره. از تماشای این نمایش لذت بردم. دختری ضعیف که بعد از از بین رفتن آزادی، توانمندی و هویتش، قصد ... دیدن ادامه ›› داره تا از سرنوشت و تقدیر و نهایتاً خودش انتقام بگیره. بُن‌مایه داستان رو مضمون اثر پروانه‌ای تشکیل میده که به نظرم بهترین پرداخت از این مضمون رو وودی آلن در فیلم match point داره.
بازی هوتن شکیبا رو دوست نداشتم؛ در شبی که من اجرا رو دیدم؛ احساس کردم خانم پسیانی اون شاهکار همیشگی نبودن.
با سلام من احساس میکردم اقای هوتن شکیبا از تماشاگر طلبکاره و یکجورایی خسته شده از اجرای هر شبه! نمیدونم شاید فقط احساس من بود
۲۸ مهر ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
پارسا (wallen)
درباره نمایش ریچارد i
نمایش ریچارد خوب بود. رقص دلنشین و جذاب گروه بازیگران زیبایی نمایش رو دوچندان کرد. فقط این نکته به ذهنم رسید که در تئاتری با این فرم از اجرا چرا متن محاوره ایست؟ این مسئله قدری توی ذوق میزد. طراحی صحنه رو با وجود این که ساده بود دوست داشتم؛ از نور هم خیلی هنرمندانه استفاده شده بود.
عاطفه گندم آبادی، جهان، محمد لهاک، امیر و رضا غیوری این را خواندند
میترا و نازنین ایرانی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خدای کشتار
یک کمدی تراژیک که حتماً ارزش دیدن داره.
داستان ساده و سطحی است؛ ولی با این وجود مفاهیم عمیقی رو داره و این ویژگی نوشته‌های یاسمینا رضاست. داستان، زندگی آدم‌های متمدنی رو روایت می‌کنه که در خلال حوادث روزمره و با خوردن سکنجبین! روی واقعی خودشون رو از حالت متظاهرانه بیرون میارن و خشمِ درونیشون رو بروز می‌کنن. بازی همه خوبه. من از بازی خانم پسیانی بسیار لذت بردم. به نظر من وجه کمدی کار از وجه تراژیک نمایان‌تره. تلخی و غمی که در نمایشنامه هست؛ در این تئاتر کمتر احساس میشه.
عاطفه گندم آبادی این را خواند
علی شهبازی این را دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
پارسا (wallen)
درباره نمایش شیطونی i
تماشای نمایش «شیطونی» به من ثابت کرد که می‌تونم به نمایشی با نویسنده‌ی ایرانی اعتماد کنم. نوآوری‌های دلچسب و هنرمندانه‌ای در این نمایش به کار برده شدند. مهم‌ترین اونها به کارگیری نشانه‌هایی است که از طریق ویدیو پروجکشن نمایش داده می‌شوند. ریتم ثابت و در عین حال گیرای نمایش رو هم بسیار دوست داشتم. در نقدهای دوستان با این جمله که محتوا قدیمی و یا واپس‌گرا! است؛ مواجه شدم. من مخالفم. سوژه اگرچه خیلی جدید نیست؛ اما به هرحال بازتابی است از آنچه در جامعه امروزی وجود دارد. شیوه‌ی نگاه زن‌ستیزانه رو هم مخالفم. اگرچه شاید اعمال دو شخصیت اصلی و مرد داستان زن‌ستیزانه باشد. (در داستان شخصیت‌ها می‌تونن هر نوع نگرش و یا رفتاری رو داشته باشند)؛ به این معنی نیست که شیوه‌ی نگاه و فلسفه‌ی طراح! زن‌ستیزانه باشه.
جناب پارسای گرامی سلام. دقیقا درست می فرمایید که در داستان شخصیت ها می تونن هر رفتاری رو داشته باشند و طبیعتا از دو‌ فرد لمپن و اوباش که انتظار رفتار خردورزانه و عاری از خشونت نمیرود.اما زاویه دید پدیدآورنده شیطونی ،در تقابل با این وضعیت قابل نقد را در کجای اثر باید جست؟ آیا دست کم یک شخصیت در نمایش خلق شده که نسبت به مناسبات قهقرایی و زن ستیز فیلمفارسی متفاوت باشد؟ چه قرائنی وجود دارد که می گوید ممکن است انگاره ذهنی طراح نمایش زن ستیزانه نیست؟ هیچ نشانه ای در شیطونی، دال بر ایجاد زاویه(و مغایرت) بارویکرد قهقرایی(بازتولید مناسبات مردمحورانه و زن ستیز فیلمفارسی از ۵۰سال پیش تا کنون) قابل دریافت نیست.
آیا کلیت نمایش از طرح بزه های اجتماعی واقعا با رویکرد آسیب شناسانه صورت گرفته است؟ یا صرفا این موضوعات مستمسکی سرگرمی ساز است که به جای ایجاد حساسیت و هشدار نسبت به بزه های خطرناک اجتماعی و بازتولید مناسبات نابرابر جنسیتی آنرا سرگرم کننده و حساسیت زدایی می نماید تا مخاطبانی احتمالا آنرا سه چهار باری دیگر تماشا کنند!
ببخشید طولانی شد. با احترام
۰۱ خرداد ۱۳۹۷
پارسا جان والا ما هم همین رو میگیم،باشد که این رفیق شفیق و دانشمندمان ابرشیرِ جان از خر شیطان پائین بیاید!!
پی‌نوشت:نظر شخصی؛
۱- بانوان محترمات به حد کفایت توانایی احقاق حقوق حقّه‌ی خویش را دارند،احتیاج به وکیل مدافع از میان مردان ندارند.
۲-مردی که زنی را تحقیر و آزار کند یا مورد ضرب و شتم قرار دهد نه تنها مرد که انسان هم نیست.
۰۱ خرداد ۱۳۹۷
به هر حال اثر هنری زمانی پیشرو تلقی میشود که فاصله اش را به طور زیبایی شناختی و هستی شناختی با روابط نابرابر,سکسیسم ،خشونت و... تعیین کند وگرنه چیزی نیست به جز تکرار مناسباتی کهنه با شکل پوشالی نو که با نگاه تجاری و سرگرم کننده مسایل بغرنج را عادی سازی و مخاطبان را نسبت به آسیب ها و نابرابری ها حساسیت زدایی می نماید.

@ فدایی خان فکر نمی کنم بی تفاوت نبودن نسبت به نابرابری و بربریت, جنسیت پذیر باشد و یا اساسا ربطی به جنس بیولوژیک افراد جامعه داشته باشد. حقوق زن و مرد در گرو یکدیگر و وابسته به هم است پس دفاع از برابری و مبارزه با نابرابری را هرگز موکول به دیگری نکنیم چرا که خود زیان فراوان خواهیم دید
۰۲ خرداد ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
«من می‌ترسم خودم، خودم رو لو بدم»

امشب ماجرای مترانپاژ رو با دوستان به تماشا نشستیم.
چیزی که بیش از هر چیز برام جالبه اینه که با وجود این که این نمایش چهل سال پیش نوشته شده؛ هنوز هم تازه است و جذابیت داره. خوشبختانه برخلاف تئاترهای کمدی امروزی، خبری از شوخی‌های سخیف و لودگی نیست و نمایش پیام داره و می‌تونه ذهن مخاطب رو درگیر کنه. بازی آقای بهبودی بسیار درخشان و پر انرژیه. شاید استفاده از چیپس مزمز ایرانی در یک نمایش روسی (اگرچه برای خیلی از دوستان ناخوشایند بود) تعمداً می‌خواست که مخاطب رو به ارتباط نمایش با فضای زندگی خودش وادار کنه.
متاسفانه یه آقای قد بلند جلوی من نشسته بود و من چیزی حدود 20 درصد از صحنه رو نمیدیدم. دوستم هم همین مشکل رو داشت. ظاهراً سالن قشقایی این مشکل رو به خاطر صندلی هاش داره.
خود نمایش هم بدک نبود و ارزش دیدن رو داشت.
من این مشکل را در سالن های دیگه هم داشته ام .
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷
آقای فدایی اینو نمینوشتی قطعن میگفتم خودت بودی برادر :)))))
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷
@فرزاد جعفریان: D:
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
امروز این نمایش رو تماشا کردم و می‌تونم بگم که تا به حال جنگ رو از این منظر ندیده بودم. زاویه‌ی دیدی جدید از جنگ و از بازی سیاست. بازی هر چهار بازیگر عالی بود. من شخصاً از بازی آقای حسینعلی‌پور خیلی لذت بردم. توصیه می‌کنم که قبل از پایان اجرا حتماً تئاتر رو ببینید. ظاهراً این نمایش برای آخرین بار در تهران اجرا می‌شه و اجرای دوباره نخواهد داشت.
حبف این تئاتر که پر نمیشه!
۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷
شاید دلیل پر نشدن سالن اجرای مجدد بودن این کار باشه، اما من هم که اجرای قبلی رو دیدم. درست قبل از نمایش مافیا دیدم کار رو. از اون دست کارهای خیلی خوب و با ارزشه که بی سروصدا جلو میره.
۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷
سپاس از توجه شما جناب پارسا
۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
#نظر_غیر_کارشناسانه

نمایش دیابولیک رومئو و ژولیت رو دیدم.
اول از همه باید بگم که از این همه تغییر نسبت به اثر شکسپیر شگفت زده شدم.
موسیقی تئاتر خوب بود و با داستان همخونی داشت. نمیدونستم صدای خسرو پسیانی این قدر خوب باشه.
دکور و طراحی صحنه همون طور که دوستان گفتن متفاوت (و شاید ضعیف) بود.
تئاتر میتونست شما رو به فکر فرو ببره.
در نهایت از این که این تئاتر رو به تماشا نشستم پشیمون نیستم.
عاطفه گندم آبادی این را خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نظر شخصی و غیر کارشناسانه:

تئاتر شیرهای خان بابا سلطنه رو دیدم.
بازی خانم آدینه خیلی خوب بود و زن بودن ایشون هیچ محدودیتی رو در بیرون آوردن نقش سیاه (یاقوت) ایجاد نکرده بود.
خانم آدینه خیلی با انرژی بازی میکردن و خستگی توی بازیشون دیده نمیشد.
بازی بقیه ی بازیگران قابل قبوله.
نقاط قوت: نمایش خیلی شاد و سرگرم کننده است، موسیقی لذت بخشه، بازی خانم آدینه خیلی خوبه و مخاطب رو به فکر میبره.
نقات ضعف: داستان خط ثابتی نداره و چند پارگی و بی سر و سامانی توش خیلی زیاده.
نمایش آن سوی آینه خیلی خنده دار بود. بازی آقای سرابی و خانم رامین فر خوب بود.اگر این نمایش برای اجرای مجدد اومد، از دستش ندید.
عاطفه گندم آبادی این را خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید