امیرحسین ناظری کنزق نویسنده و کارگردان

امشب برای بار دوم این نمایش رو دیدم، بار اول مشکلاتی داشت از جمله بازی ضعیف تر خانم پروانه نسبت به آقای شرفی و کوشکی که تا حدی برطرف شده بود و بهم نزدیک شده بودن، فاصله گذاری های بازیگرا به شدت پخته تر شده بود، جلوه های ویژه هم تاثیر گذاریش بیشتر شده بود و ارتقا پیدا کرده بود، من دفعه قبل اجرای اول رو دیدم و امشب یه اجرای به شدت پخته تر رو دیدم.
بازی با زبان تو این نمایش باعث می‌شه خیال مخاطب پرواز کنه و چیزی که خودش می‌خواد رو ببینه، این نمایش با اینکه درام گیرایی نداره اما با ایجاد یه فضای جذاب و با فاصله گذاری های درست باعث میشه حدود یک ساعت و نیم ساعت رو فراموش کنی، بداهه های بازیگرا هم باعث میشه هر اجرا با اجرای قبل و بعدش فرق کنه و این یعنی یکی از مهمترین فرق های تئاتر و تصویر، یه اجرای زنده واقعی
به شدت توصیه به دیدنش می‌کنم

اجرا جذابیت های خودش رو داشت، متن خلاقانه بود، نمود خشونت هم خلاقانه بود،خشونت زیادی که باعث خنده می‌شد و از طرفی باعث می‌شد از خنده خودت بدت بیاد، من این حس رو دوست داشتم. پر از قراداد های تئاتری که باعث می‌شد از تخیلت به خوبی استفاده کنی.
مشکل اجرا این بود که بازی آقای شرفی و کوشکی خیلی خوب بود و باعث می‌شد بازی خانم پروانه خیلی تو ذوق بزنه، متاسفانه صدای ترلان پروانه تا وسطای سالن می اومد و خوب نبود
ولی در کل اجرایی بود که از اینکه تجربه دیدنش رو داشتم خوشحالم و توصیه می‌کنم ببینید