امشب برای بار دوم این نمایش رو دیدم، بار اول مشکلاتی داشت از جمله بازی ضعیف تر خانم پروانه نسبت به آقای شرفی و کوشکی که تا حدی برطرف شده بود و بهم نزدیک شده بودن، فاصله گذاری های بازیگرا به شدت پخته تر شده بود، جلوه های ویژه هم تاثیر گذاریش بیشتر شده بود و ارتقا پیدا کرده بود، من دفعه قبل اجرای اول رو دیدم و امشب یه اجرای به شدت پخته تر رو دیدم.
بازی با زبان تو این نمایش باعث می‌شه خیال مخاطب پرواز کنه و چیزی که خودش می‌خواد رو ببینه، این نمایش با اینکه درام گیرایی نداره اما با ایجاد یه فضای جذاب و با فاصله گذاری های درست باعث میشه حدود یک ساعت و نیم ساعت رو فراموش کنی، بداهه های بازیگرا هم باعث میشه هر اجرا با اجرای قبل و بعدش فرق کنه و این یعنی یکی از مهمترین فرق های تئاتر و تصویر، یه اجرای زنده واقعی
به شدت توصیه به دیدنش می‌کنم