خیلی خلاصه نظر شخصیم رو به عنوان یک تماشاگر عام بیان میکنم:

موضوع داستان بسیار جذاب و گیرا بود
صدا به سختی و بدون وضوح شنیده میشد تا جایی که حداقل یک چهارم دیالوگ ها رو متوجه نشدم.
من ردیف سوم بودم و صحنه نمایش خیلی برای من دور بود و چهره بازیگران رو خوب نمیدیدم پس حس بازیها رو کامل لمس نمی کردم. کاش دکور صحنه رو کمی نزدیکتر محیا میکردند.
شخصیت پردازی های داستان به عقیده من میتونست خیلی بهتر باشه.
و چیزی که من از داستان حس کردم تلفیقی از جنگ مردمان کوبانی ( و نقش پر رنگ زنان آن ) در ظاهر، آمیخته با فرهنگ و اخلاقیات شهر های مرزی ایران در زمان جنگ با عراق بود ( و من ترجیح میدادم چنین نباشه ).


-و کلام آخر از اینکه دیدن این نمایش رو از دست ندادم خوشحالم و ازش لذت بردم. ممنون از تلاش دوستان.