کار ساده و مینیمال و بی آزاری بود... بیشتر از همه زمانی که وارد سالن شدم و گیج شدم که چرا صندلی ها روبروی ما هستند، لذت بردم :)
البته به نظر من بازنمایی حرکت موزون ستاره پسیانی از کار پالپ فیکشن می تونست بهتر باشه...
این جور نمایشنامه هایی که خیلی قصد جادو کردن و متعجب کردن بیننده رو ندارن و فقط می خوان همه چی آروم بگذره ممکنه مورد علاقه ی خیلی ها نباشه...اما به عنوان یه تجربه ی مدرن، خوبه!
هرچند که من این سبک کارها رو معمولن می خونم و دوست دارم
و بی آزاری لزوما در مقابل سادیستیک بودن نیست.