بهترین تئاتری که دیدم بود. از نظر اجرا عالی بود. دکور هم بدک نبود. یک تئاتر مستند تمام عیار امیدوارم باز هم اجرا شه

بیشتر پارودی از تن تن بود. کند می گذشت.
هر چند که از کارهای چرمشیر خوشم نمی آد...

نمایش را روز جمعه دیدم، از تمام نمایش و اجرای خوب یک مورد برایم بسیار جالب بود؛ حضور و دقت استاد شهرستانی به عنوان یک معلم دلسوز... پاینده باشند!
داستان که دیگر حرفی برای گفتن ندارد، اینقدر شناخته شده و اینقدر لازم برای تماشا کردن است.
بازی بازیگران با وجود اینکه هنرجو بوده اند بسیار عالی بود.
موسیقی متن خیلی خوب سلکت شده بود، اما به علت امکانات کم سالن نمایش، همه جای سالن یکدست پخش نمی شد. امیدوارم این کار رو دوباره با همین گروه در بهترین سالن های تهران ببینیم!
طراحی لباس و صحنه مینیمال، کم خرج و دانشجویی بود، می تونست بهتر باشه، مخصوصن جمجمه :)
متاسفانه دیالوگ های اوفلیای روز جمعه نارسا بود و به درستی شنیده نمی شد.
در کل بسیار پیشنهاد می شه!

فقط بازی خانوم زارعی خوب بود.
و دیگر هیچ

فقط بازی بهبودی خوب بود.
کش دار کردن الکی داستان و دخیل کردن هزارتا موضوع روشنفکری نیست... فرقی با فیلم هندی هایی که وسط فیلم برادر از آب در می آن و از اون طرف پدرشون گم شده و... ندارد!!!

کار اجرای گروهی، دکور، بازی ها همه خوب بود. به غیر از داستان که تکه تکه از جاهای مختلف کپی شده بود. مثل بخش مرد و سگش که از در انتظار گودو کپی شده بود. نکنید از این کارها اصالت یک امتیاز است!!

این کار رو دوست داشتم، متاسفانه زود تموم شد، می خواستم باز برم ببینم... درسته که زیرنویس خوندن توی تئاتر آزار دهنده است اما وقتی بازی ها و داستان خوب باشه همه چی اوکی میشه. جز اینکه فک کنم ترجمه ی نارسای آل احمد بود... بهتر بود که از ترجمه ی دیهیمی استفاده می شد. البته شک دارم.
و یک چیز دیگه، اینکه طراحی لباس خوب نبود :(

دوست داشتم اما برای یک بار دیدن... افرادی که وسواس تمیزی دارن رو خوب اذیت می کنه :))‌ خخخ

کار ساده و مینیمال و بی آزاری بود... بیشتر از همه زمانی که وارد سالن شدم و گیج شدم که چرا صندلی ها روبروی ما هستند، لذت بردم :)
البته به نظر من بازنمایی حرکت موزون ستاره پسیانی از کار پالپ فیکشن می تونست بهتر باشه...