مناره های سرهای خون فشان
از پشت کنگره های روح
کلامی را تکرار می کنند
که تا به ما می رسد
از آن جز غبار نمی ماند.

یک دیوار روبه فرمانروا
دو دیوار رو به مردم
این رسم آن کس است
که می ترسد
پس می ترساند.

"جواد مجابی"

ریچارد با آن شمایل ناقصش مصداق بارز ترس ... دیدن ادامه ›› و وحشت است. ترسی که لازمه بقای اوست. او برای بقای حکومتش هر کاری می کند. سال های سال کتاب مقدسش "شهریار" را مرور کرده و حالا موقع درس پس دادن است. توطئه، قتل، دروغ، فریب، عوام فریبی. اما آنچه که بیش از هر چیزی نیاز دارد ترس است.
مانس اشپربر در کتاب "نقد و تحلیل جباریت" از قول افلاطون می نویسد " هر کس می تواند شایسته صفت شجاعت باشد الا فرد جبار". نقش ترس در سیر تکوین جبار و پیدایش نظام جباریت ثابت شده است.
جبار یا دیکتاتور می ترسد. او از اعماق وجودش می داند برای اینکه راهکارهای ماکیاوللی گونه اش جواب بدهد باید خفقان و ترس را چاشنی آنها کند اما این را نیز به خوبی می داند که ترس نیز مانند هر احساس جمعی و فردی دیگری عمر مشخصی دارد و وای بر حال آن حکمرانی که عمر ترس مردم از او از عمر خود او کوتاه تر باشد. چرا که در صورت وقوع چنین اتفاقی ملتمسانه مجبور می شود تمام پادشاهی خود را با اسبی برای فرار تعویض کند.