نمایش از آن جهت که نشانگر ناکارآمدی آموزشها و تعلیمات کلیسا، بی اثر بودن موعظههای کشیش شهر حتی برای خودش و به نوعی به سخره گرفتن رسوماتی چون
... دیدن ادامه ››
اعتراف کردن در مقابل کشیش برای بخشودگی گناهان هست برای مخاطب ایرانی خصوصا نسل جوان که به طرز دیگری در سه دهه گذشته درگیر این کشمکشها و تعارضات و آموزشهای عالمان بی عمل بوده بسیار خوشایند است.
ناتوانی و ناامیدی کشیش شهر برای جلوگیری از قتل، شربخمر، بیرحمی حتی به اعضای خانواده، خودکشی منجر میشه او هم یکی مثل اعضای شهرش شود و در نهایت تصمیم به خودکشی بکند. او خود را ناتوان و بیعرضه قلمداد می کند ولی منِ مخاطب ناتوانی را نه در او، بلکه در محتوای آموزشها و سبک تعلیمات او می بینم. شاید همان مسئلهای که ما در نهادهای آموزشی کشورمان، مدارس، مساجد و... مشاهده کردیم و می کنیم.
بازی بازیگران به نسبت خوب بود، به جز توپوقهایی که شاید در روزهای آینده اجرا کمتر بشه. استفاده از آدم در نقش مجسمههای مقدس ایدهی بسیار جالبی بود که به خوبی هم توسط بازیگران اجرا شد، شاید اجرایی تاثیرگذارتر از چهار بازیگر اصلی. بنظرم بعضی از دیالوگهای تاثیر گذار نمایشنامه حذف شده بود که نمیدونم مربوط به محدودیتهای اجرا بود و یا دلیل دیگری داشت.
بی ربط با نمایش، خیلی خوب میشه که قبل از همهی اجراهای نمایش در تهران، طرز دیدن نمایش رو به من مخاطب یاد بدهند. موبایل روشن نکن، فیلم نگیر، بلند نخند، پچپچ نکن، خوراکی نخور، نخواب یا حالا اگر میخوابی خروپف نکن و ازین دست مسائل، بشنوم یک فردی مثل کشیش ولش بخاطر مشاهده این موارد خودکشی کرده تعجب نمی کنم.