شب گذشته با چند تا از دوستام و بچه های ده ساله مون به تماشای این نمایش نشستیم. قبلش یه کم استرس داشتم که نکنه برای بچه ها سنگین باشه و حوصله شون سر بره. ولی به محض شروع اجرا ارامشی عجیب همراه با لذت احساس کردم و مطمئن شدم بچه ها تا لحظه اخر میخکوب به تماشا میشینن. برداشتی ازاد از داستان صمد بهرنگی عزیز. پسر من کتابایی رو که قبلا خونده بعدا که نمایشش رو میبینه یه کم شاکیه از اینکه یه جاهاییش با کتاب تفاوت داره ولی این اجرا چنان برداشت ازاد شیرینی بود که در انتها جز رضایت هیچی توچهره اش نبود. طراحی لباس ماهی سیاه کوچولو بسیار رئال و هوشمندانه بود و پیامهای تربیتی روانشناسی نمایش عالی و مناسب حال این روزهای ما. محمد هادی عطائی عزیز (که از نمایش آبی مایل به صورتی احترام خاصی براش قائلم) چقدر زیبا و طناز ماهی سیه کوچولو رو امروزی کرد.
ممنون از همه عوامل و مرسی از اینکه این نمایش زیبا رو تو سالن پالیز روی صحنه بردید شاید اگر تو تالار هنر اجرا میشد به لحاظ بی نظمیهای اونجا انقدر وزین نمیشد.
باشد که زین پس شاهد اجرای نمایشهای این چنین از اثار ادبی فاخر باشیم.