زندگی در تئاتر بهترین تئاتری بود که من پارسال دیده بودم. با یک عالمه هیجان و توقع به دیدن این نمایش رفتم اما اتفاقی که افتاد این بود که سردرد گرفتم از اگزجره بودن همه چیز و هیچ به دلم ننشست.دو تا بازیگر عالی که بخاطر ضعف یا در واقع نبودن نمایشنامه زحماتشون هدر رفته. من بارها پشت دستمو داغ کردم که تئاتری که نمایشنامه ش ایرانی باشه نرم. الان فقط به خاطر این رفتم که گفتم کارگردانش زندگی در تئاتر رو کار کرده که من به تمام دوستامم پیشنهاد کرده بودم ببینن.
بازیگرها عالی بودن ولی متنی در کار نبود. حتی منی که اتوبوسی به نام هوس، هدا گابلر و... رو خونده بودم هم نتونستم ارتباط برقرار کنم. رسمن یک کلاژ بود از چنتا دیالوگ خاص و دهن پرکن.