نمایش بسیار دیدنی ای بود. بازی بازیگران خیلی خوب بود مخصوصا خانم سهیلی.
نور نمایش با توجه به فضای داستان به رنگ قرمز درومد که خیلی جالب بود.
بازی آقای خلیل زاده رو دوست داشتم اما چیزی که بنظرم ایشون باید در خودشون تقویت کنن فریادهاشونه. عملا به سختی میتونستم موقع فریادهای ایشون دیالوگها رو بشنوم.
و چیزی که برام عجیب بود و یک امتیاز منفی به حساب میومد آهنگ پایان کار بود. برای همچین نمایشی روانشناسانه و فلسفی. چرا باید از این آهنگ استفاده میشد؟ مخصوصا وقتی این نمایشنامه ایرانی نیست. بنظرم بهتر بود از موسیقی بی کلام استفاده میشد که ذهن مخاطب وقتی داره اون آهنگ رمزآلودو میشنوه یه دوره ی کوتاهی در نمایش داشته باشه. در کل بنظرم این نمایش بسیار جذاب بود و بسیار جای حرف داره. مخصوصا اگر نمایشنامه ای از آقای سارتر باشه.
دیدن نمایش: 27 آبان 1397