جناب بهرامی عزیز
قطعا کلمات جان کلام رو درست انتقال نمیدن . من متاسفانه سعادت تماشای جوادیه و اجرای شما رو نداشتم و هرگز منکر خلاقیت و توانایی شما نیستم و هر آنچکه گفته شد تنها در دید و تصویر ذهنی مخاطب نه چندان حرفه ای تئاتر هست . همونطور که قبلا هم گفتن اجرای یک اثر – فرقی هم نداره چه هنری – این خطر که مقایسه بشه رو داره چه این مقایسه درست و یا نادرست باشه... درمورد بازیگران و میزانسن ها قطعا نظر کارگردان اثراهمیت داره . علت بیان این دو مورد تنها به این خاطر بود که من مخاطب بگم که چنین المان هایی ذهنم رو ناخوداگاه بیشتر به سمت مقایسه بود. و قطعا این هنر شما بوده که اجرای دوباره یک اثر رو باز دلنشین و جذاب کرده .
بابت اطلاع رسانی هم ، خب من زیاد اخبار تیاتر رو دنبال نمیکنم و تنها مرجع من برای تئاتر دیدن همین تیوال و چند تا دوست تئاتری هست . پس اگر اطلاع رسانی ای بود قصور ازمن بوده و حرف پس میگیرم ! هرچند همون اول هم گفتم بعضی اشتباهات شیرینن .
و در آخر اینکه ممنون بابت انتخاب راهی که در پیش دارین و تلاشتون در ارائه هنری به دور از سر و صداهای زیادی . هنوز یادمه ، قبل از دیدن اجرای "سوگواری ... " من چند تا اجرا رفته بودم و وقتی از سالن های نمایش بیرون اومده بودم با خودم درگیر بودم که چه مشکل از نظر درک و سواد دارم که نمی تونم این اجراها بفهمم و باهاشون ارتباط بگیرم ! تا وقتی که اون اجرا دیدم و بعد از مدتها از دیدن یه تئاتر لذت کامل بردم. مرسی که مخاطب رو توی کارتون سهیم می دونید. من همیشه مخالف نویسنده ، کارگردان ، موسیقی دانی .. هستم که اثرشون بدون خودشون مفهومی نداره برای مخاطب. یعنی انگار اثر یه واگویه ذهنی خالقش هست بدون درنظر گرفتن طرف دیگه اثر که همون مخاطب هست.