فیام خاصی بود نه انقدر شبیه زندگی بود و نه انقدر خاص که نفهمی چی گفت برای هر کسی چیزی برای گفتن داشت. نه جنبه جنگی اش گل درشت بود جنگ فقط تو بمب هایی که با هدفگیری کور رو سر مردم میریخت خلاصه نمی شد جنگ تو وجود این ادم ها بود تا بتوانند از حصار محدودیت ها و سانسورهای اجتماعی بیرون بیان و عشق شون ابراز کنن عشقی که بهمون یاد دادن برای ابرازش مراقب باشیم. حتی برای ابرازش به شکل نمادین احتیاج به کلاه ایمنی هست. حتی پسرک اول نامه عاشقانه اش فکر میکنه که شاید این نامه اشتباه باشه. نذارید عشق تو دلاتون بپوسه ابرازش کنید شاید فرصت دوباره نداشته باشی. ان مدیر همیشه عصبانی که برای همه یک "مرگ بر" اماده داره شخصیت قالب این روزهای کوچه و خیابان ها و حتی رسانه هاست. ادم هایی که یک سری سیستم فکری و اجتماعی می خوان که ان شکلی باشن.