من پیش از دیدن نمایش اشتباهی مرتکب شدم و باعث شد نصف جذابیت نمایش رو از دست بدم و اونم خوندن نقد خانم سارا امینی بود چون ایشون تقریبا کل نمایش رو با جزییات برای مخاطب توضیح دادن و کار از "احتمال" افشاء گذشته !!!! به طوریکه تقریبا موقع دیدن نمایش احساس کردم برای بار دومه دارم این نمایش رو می بینم.با این وجود به نظرم بازی بازیگران مخصوصا" بازیگر نقش سگ (که به قدری هنر بازیگری خود رو خوب در این نقش به کار بسته بود که من نگران بودم بعد از بازی نتونه به این راحتی ها (از لحاظ روحی) به زندگی عادی خودش برگرده) اینقدر عالی بود و صحنه انتهایی نمایش(که الیته کاملا به صورت اتفاقی من از اون مطلع نبودمم) که نتیجه کل داستان رو رقم میزد اونقدر عمیق بود که باز هم (البته بعد از زندگی در تاتر) این نمایش رو یکی از بهترین نمایش های روی صحنه رفته در سه ماهه اخیر بدونم.واقعا ازشون ممنونم هر وقت از دیدن حس مسئولیت پذیری و آدم با وجدان کاری در کار ناامید میشم با دیدن یک تاتر خوب باز این احساس به من بر می گرده که هنوز هم آدم هایی هستن که عاشق کارشون هستن و در راه انجام اون به هیچ مانعی حتی توجه هم نمی کنن برای من دیدن این آدم ها لذت بخش ترین کار دنیاست.