فیلمی هدر شده در ظاهر به همان اندازه که شخصیت پردازی ها در سطح و ظاهر مانده
بزرگ ترین ضربه اما از ناحیه ای به فیلم وارد می شود که جیرانی بین رئال و سورئال گیر افتاده و فیلم نه رئال است نه سورئال
بازی بشدت بد رادان هم فیلم را بشدت نازل کرده
اما دو نکته مثبت
یک مهران احمدی بشدت خوب به جرئت بهترین بازی ای بود که از احمدی دیدم بخصوص در سکانس اولین ورود ش به فیلم که اتفاقاً بهترین دقایق فیلم هست
و دومی تابلو های آویخته به دیوار !

در نهایت با تمام نکات منفی جیرانی را هنوز دوست دارم ! :)