وقتی گروه زیاد تمرین کرده باشه و به یه خودباوری رسیده باشه، اعضاش نیازی به حرکت اضافه نمی‌بینن. مهم‌ترین ویژگی این اجرا از آخر بازی، حذف تمامی اضافات و زواید است که متاسفانه خلاف آن در کارهای این روزها، به وفور دیده می‌شوند که شاید بخشی از آن، به خاطر پوشاندن نقایص و کم‌کاری‌ها است. دکور و نور کار نیز متناسب با نوع بازی‌ها، مختصر و ساده است.
از معدود نقدهایی که می‌توان به کار وارد دانست، حذف (اختیاری یا اجباری) دو نقش «نگ» و «نل» است که آخر بازی را تبدیل به کاری نیمه‌تمام کرده. گویا این بازی به آخر نمی‌رسه (و البته چه بسا بهتر باشه و این هم یه مدل بازی باشه). ولی تا همین‌جای بازی هم که ما می‌بینیم، درخور و تحسین‌برانگیزه.