نمایشنامه‌ی خوبیست البته گاهی تکلیفش از نظر زبان با مخاطب مشخص نیست. جاهایی ادبیاتی، جاهایی محاوره، جاهایی تقریبا کوچه‌بازاری.
برام سواله که چرا همه‌ی بازیگرها با دویدن از صحنه خارج می‌شدند؟ و آیا این روند به نظرشان تکراری و خسته‌کننده نیست؟
در کل خسته‌ نباشد میگم به گروه، فارغ از هرگونه انتقاد و نظری. که شخصا با انتظار بیشتری به تماشای این نمایش نشستم.