"پا" تلاشی برای واکاوی روابط همسران است که شوربختانه به جایی نمی‌رسد؛ اگر این دو تا این اندازه ریزبینند و اختلاف بر سر یک موضوع مبهم، می‌تواند کار را به جاهای باریک بکشاند، چگونه توانسته‌اند به زندگی کنار هم ادامه بدهند. ما این ریزبینی را در موقعیت‌های دیگر اما، نمی‌بینیم؛ برای نمونه، در بخش نخست که مرد "غیرتی" است (در بازسازی خرید کردن دوستشان در کانادا این را نشان می‌دهد)، درباره گفتگوی همسرش با مرد نصاب کنجکاو نیست و واکنشی نشان نمی‌دهد. جابجایی شخصیتها هم چیزی به نمایش نمی‌افزاید، هم ناگهانی است و مایه سردرگمی تماشاگر و هم تکراری بودن آن از گیرایی کار می‌کاهد.
آفریدن موقعیت‌های خنده‌دار از کنشهای موازی نامرتبط، بازی خوب و دکور کوچک اما هماهنگ با کار از ویژگی‌های خوب نمایش هستند.