( من فقط یه پیرزن رباخوار رو کشتم همین اما کسایی که هزاران آدم رو میکشن برای سعادت انسان، پیامبر میشن و قهرمان تاریخ )
(خون ؛ خدا خون است )

جنایت و مکافات
آنقدر دکور و طراحی صحنه جذاب ، در خدمت نمایش و پر مفهوم بود که به تنهایی میتونست بار نمایش رو به دوش بکشه
قطعا در این جامعه که ریشه هایش بیرون از خاکه و درختش خشکیده شاخه ها و میوه های این درخت میشه نخبگانی چون راسکلینف.....
اما طبقه وسط و تنه این درخت زندگی مردم عادی هست طبقه ای که به خاطر فشار نمیتونی صاف وایسی و حتما باید خم شی تا بتونی زندگی کنی ( طبقه ای که محل زندگی مردم عادی ، پلیس ، فاحشه خونه ... دیدن ادامه ›› و .... هست )
و طبقه اول جایی که ریشه های این درخت آنجا خشک شده است جایی که محل جرم و جنایت و دزدی و کثافت هست ، خیابون و کافه های این شهر مرده
و پله هایی از دو سمت که ارتباط بخش های مختلف شهره
و این شهر مرده پر از فساد و تباهی و گشنگی با مرده های زنده ای پر از کابوس و رویا رو چقدر این روزها از نزدیک میبینم
پترزبورگ چه غریب آشنایی بود

توهم، رویا، کابوس و واقعیت خیلی خوب و هوشمندانه به تصویر کشیده شد
کارو به شخصه خیلی دوست داشتم از کارگردانی صحنه و نور و موسیقی و جلوه های ویژه و بعضی از بازی ها
( میشد انتخاب های بهتری برای بعضی از بازی ها داشت )
در آخر دم رضا ثروتی گرم ❤️