یک نمایش فوق العاده خوب با بازی های درک شده که از سه نقطه نظر یعنی ارتباط بازیگر با خود ، با دیگر بازیگران و با تماشاگران کامل بود .
بازی ها تمیز و مارو یاد فیلم های صامت قدیمی مینداخت . کشش ماجرا به قدری بود که زمان روانی بر تماشاگر بسیار با ریتمی خوش و دلنوازی می گذرد و هیچ گونه خستگی را بر تن شما باقی نمی گذارد. (البته به غیر از صندلی های سالن مولوی که هیچ فکری بر آن نمی شود و برخورد های ناشایست برخی پرسنل تئاتر مولوی ) اما نقد منفی ام تنها در خصوص زدن رگ دست کارگردان است که امیدوارم در این زمینه اشتباه کنم .