دیشب به تماشای این نمایش نشستم و چنان لذت وافری بردم که تا مدت ها فراموش نخواهم کرد.
عموی عجیب بزرگ کوچک من از بیشتر نمایش های بزرگسالی که امسال روی صحنه رفت محترم تر بود.
باید به ناصر آویژه مدال احترام به مخاطب داد. در حالی که مخاطب نمایشش کودکان هستند اما بهترین دکور، بهترین گریم و بروشوری با کیفیت رو برای نمایش در نظر گرفته بود. از این همه احترام لذت بردم.
بازی های همه ی بازیگر ها عالی بود. نقش سارا نیمی از نمایش رو جوری بدون دیالوگ و با میمیک صورت بدون کوچک ترین ایرادی بازی کرد که شگفت زده شدم.
متن نمایشنامه شگفت انگیز بود به نظرم.خط های داستانی به بهترین شکل ممکن کنار هم قرار گرفته بودند. خوشحالم که چنین نمایشنامه نویس های خوبی داریم.
به شکل عجیبی تو این نمایش به جزئیات پرداخته شده بود. از اونجایی که اتفاق داستان در کشور دیگری به وقوع می پیوست، روزنامه، پول و همه ی جزئیات رعایت شده بود. گریم شخصیت ها در بالاترین سطح ممکن بود. مخصوصا گریم عمو که کاملا از دل داستان بیرون اومده بود و همون چیزی بود که باید باشه.
کلیپ های انیمیشنی عالی بودند. معلوم بود زحمت زیادی براش کشیده شده بود. موسیقی عالی و صمیمی بود.
این نمایش خیلی آموزنده بود. هم برای ... دیدن ادامه ›› بچه ها و هم برای بزرگسال ها. به خوبی شوق خواندن کتاب رو تو بچه ها ایجاد میکنه نمایش. از برخورد محترمانه با کتاب خیلی خوشم امد. پیام نهایی نمایش نیز عالی دراومده بود و اصلا دچار شعارزدگی نشد.
با عموی عجیب بزرگ کوچک من، یک ساعت خندیدیم. در نهایت هم با چشم های خیس سالن رو ترک کردیم. خوشحالم آویژه هایی هستند که برای بچه ها تا این حد ارزش قائلند و نمایشی در این سطح روی صحنه میبرند.
از تک تک عوامل اجرایی نمایش ممنونم که همچین تجربه ی نابی رو برامون فراهم کردند. حیف که نمایش تموم شد و نمیتونم به کسی پیشنهاد کنم. امیدوارم که بار دیگه عموی عجیبمون رو روی صحنه ببینیم