اگر هیچ نمایشی از مهدی کوشکی ندیده اید، با این نمایش او را شروع نکنید!

محتوی: زوال انسانیت، ما روزانه بسیار می میریم و می کشیم، آنچه مرگ ... دیدن ادامه ›› نامندش چیز بی ارزشیست چونان آنچه زندگی نامند...
آنچه پیشتر در گانه های پیشین این چندگانه ی پر جنازه دیده ام، مکرر و مؤکد گشت و می گردد. شک دارم که کافی باشد اما قطعا بس است دیگر...

باقی ماجرا: تیم اجرا در نمایش سیزده غیر از ادای دیالوگ کارهای دیگری هم می کرد و چون آقای کوشکی بازی نمی کرد باقی هنرجویان بیشتر به چشم می آمدند، هرچند کسی جز مهدی کوشکی قادر به بیان این دیالوگ های مسلسل وار و کشنده نیست.
بوسهل خشک ترین و اعجوج نرم ترین تیم بودند.
قطعا بعضی نقش ها اضافی بودند یا لااقل صرف مضحکه (شاعر، که خود اعتراف کرد) و همراهی تیم.
ساختار نمایش ساده (بدون سس و افزودنی های غیرمجاز) است، لباس ها منتهای مینیمال، موسیقی (مانند برخی بازی ها) گاهی من را وصل و گاهی قطع می کرد.
شنیده ها از شیطونی و دیده ها از هفتمین جان سگ، حاکی از آن است که تماشاچی را در فضای سالن رها نمی کردند.
طنزها تمیز، نه بکر اما و لحنی که برای هیچ کدام از شوخی ها از چارچوب خارج نشد.

من در ورود به سالن = من در خروج از سالن