مهمل کسل کننده ای بود. ای کاش دست کم واقعا بداهه بود. تصور نمیکنم هیچ بداهه ای بتواند تا این حد کسل کننده و پرت باشد. ازقضا گویی طراحی دقیقی پشت همه چیز بود که قصد داشت همه ی عناصر را به شکلی «دم دستی» رها کند. وِل بودن به معنای واقعی.
مسئله حتی این نیست که نمایش از قصد در پی این بوده که چنین احساساتی را القا کند، مسئله این است که در انتقال هرچیزی الکن بود و خام دستی در آن موج می زد.