سبیل ابوالفتح در کازابلانکا تراشیده شد.نشد؟!!
این که فیلمی در ژانر و یا در سبک و سیاق پست مدرن،ابسورد،گروتسک و ... ساخته شود به خودی خود با فضیلت و دارای ارزش نیست بلکه چطور و چگونه ساختن آن اهمیت پیدا می کند.غنی زاده در فیلمش به این مهم دست یافته و توانسته فضای پست مدرنی چون «نه این و نه آن،هم این و هم آن»، موتیف تکرار در ابسورد ( شستن های مکرر سر مشتریان در سلمانی، تراشیدن ناگهانی سبیل ها، برخورد پرنده دریایی به چراغ سقف،پیدا کردن مو در تُن ماهی و ...)، کنش ها و واکنش های شخصیت ها در کمدی سیاه، ارجاع های تاریخ سینما و خاصه هزاردستان زنده یاد علی حاتمی (با بازسازی سکانس مشهور بازجویی و حاضر کردن شخصیت ابوالفتح صحاف بر سر چاه سلمانی) به نمایش درآورد. روایت جذاب مسخره باز که به ظاهر معناگریز است اما راه را برای هرگونی تأویل و تحلیلی باز می گذارد در کنار فرم اجرایی چشمگیر کار با جلوه های بصری با کیفیت بالا،پیشنهاد تازه ای به سینمای بی رمق این روزها است پس باید هم چنان به بهترین پیشنهادها فکر کرد.