شاید یکی دو بار در سال اتفاق بیفتد که احساس کنم این کتاب، این گفت‌وگو، این فیلم، این سفر «مرا بزرگ‌تر کرد» ... با تماشای این تئاتر، من سوسن قبل از ورود به سالن نبودم...
این نمایش صامت، برای من روایت زندگی یک انسان خاص بود که با بازیگری فوق‌العاده آقای ایمان صیادبرهانی، جذاب‌تر شد، صامت بودنش هم به جذابیتش افزوده بود! موسیقی هم که حرف نداشت... در یک کلام برای من گذر یک ساعت خاص بود!
دست‌مریزاد به قلم و فکر نویسنده که به بهترین شکل هم طراحی و کارگردانی شده بود...